ستايش و نيايش مخصوص ذات مقدسى است كه با عنايات خاص خود و فروفرستادن وحى بر انبياى عظام، از آدم صفى اللَّه تا محمد حبيب اللَّه- عليهم صلوات اللَّه و سلم- راه و روش چگونه زيستن و براى چه آفريده شدن و مقصد آفرينش را بر جامعه بشرى آموخت. و درود بىپايان بر پيامبران اولو العزم چون ابراهيم بتشكن و موساى طاغوت برانداز و عيساى مسيح كه اگر فرصت يافته بود همانند آنان بود، و محمد شكننده تمامى بتها و برائت جوينده از تمامى مشركان و ستمكاران. و سلام جاويدان بر ائمه مسلمين، اين راهگشايان پيكارگرى عليه ستمكاران مسلمان نما و جباران غاصب حقوق اللَّه و حقوق الناس و كجفهمان داغ بر پيشانى. و سلام بر آن ابراهيم خليل اللَّه كه يك تنه بر بتها و بتپرستها يورش برد و از تنهايى و آتش نهراسيد، و آن موساى كليم اللَّه كه با عصاى چوپانى بر فرعونيان خروش كشيد و از بىكسى باك نداشت. و سلام و درود بر محمد حبيب اللَّه كه به تنهايى قيام كرد و تا آخرين ساعات زندگانى با كفار ظلم پيشه به جنگ برخاست و از كمى عِده و عُده نناليد. و سلام بر مسلمانان صدر اسلام كه با اندك
[1] بخشى از آيه 3 سوره توبه: «اعلانى است از خدا و پيامبرش به مردم در روز حج اكبر كه: خداوند و پيامبرش از مشركان بيزار است».