نعمتى از خداى تبارك و تعالى كه به او عطا مى‌شود، آنها را برگرداند به صاحبش. اگر مقام و دنيا، هر چه پيش ما به ما اقبال كند، اگر ما به او اقبال كرديم، اين حسنه نيست.

روايات مختلفى كه در اين باب هست و تأليف شده است، مصاديقى را ذكر كرده‌اند- اختلاف ندارند اين روايات- آنها مصاديق را ذكر مى‌كنند و لهذا، مصاديق مختلفه در روايات ذكر شده است و در لسان مفسرين هم جهات مختلف گفته شده است. لكن آن چيزى كه من احتمال مى‌دهم حسنه، آن هم به طورى كه كانّه يك حسنه در كار است، يك حسنه است كه اين حسنه در دنيا هست و حسنه واحد است بر آخرت و همه عبارت از اين است كه ما به مقام قرب خدا برسيم. ما بفهميم كه چه بكنيم! اگر مقامى ما را توجه به دنيا داد، به عالم ماده داد، اين حسنه نيست. اگر نماز بخوانيم براى رسيدن به يك مآربى‌ [1]- و لو در آخرت- اين هم حسنه نيست. حسنه عبارت از اين است كه ما را برساند به آنجايى كه عقل ما نمى‌رسد.

دعوت به اتحاد و اجتناب از اختلافات‌

شما آقايان توجه داريد و من نبايد عرض كنم كه ما امروز گرفتار هستيم به چه گرفتاريهايى؛ تمام تبليغات بر ضد ماست، تمام دنيا به ضد اسلام قيام كرده‌اند. ما بايد براى خاطر خدا، براى به دست آوردن حسنه خودمان با هم باشيم، تمام قشرهاى ملت با هم باشند، تمام علماى اعلام و تمام ائمه جمعه با هم باشند؛ پشتيبان هم باشند، پشتيبان دولت باشند، پشتيبان مجلس باشند، پشتيبان قوه قضايى باشند، پشتيبان قوه اجرايى باشند.

آنها خدمتگزار باشند به مردم و ما هم خدمتگزار. اينها بندگان خدا هستند. خدمت به بندگان خدا خدمت به خداست. و خدمت به بندگان خدا امروز اين است كه همه مجتمعاً در صدد اين باشند كه با كلمه واحده از اسلام و مسلمين و خصوصاً از مستضعفان جهان و ملت شريف ايران، پشتيبانى كنند. شما آقايان نفوذ كلمه داريد در بين مردم؛ حرف شما در بين مردم گوش شنوا دارد. بايد مردم را دعوت كنيد به اينكه وحدت با هم داشته باشند،

[1] احتياجات، نيازها.