سخنرانى [در جمع ائمه جمعه سراسر كشور (رسيدن به مقام قرب خداوندى)]

زمان: صبح 7 مهر 1366/ 5 صفر 1408

مكان: تهران، حسينيه جماران‌

موضوع: نيكى در دنيا و آخرت، رسيدن به مقام قرب خداوندى‌

حضار: خامنه‌اى، سيد على (امام جمعه تهران)- مشكينى، على (امام جمعه قم)- اعضاى دبيرخانه مركزى و ائمه جمعه سراسر كشور، اعم از شيعه و سنى‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

تفسير كلمه شريفه «حسنه» در قرآن‌

من قبلًا از آقاى مشكينى گله كنم: ما آن قدرى كه گرفتار به نفس خودمان هستيم كافى است، ديگر مسائلى نفرماييد كه انباشته بشود در نفوس ما و ما را به عقب برگرداند. شما دعا كنيد كه آدم بشويم، دعا كنيد كه حتى به همين ظواهر اسلام عمل بكنيم. ما كه دستمان به آن بواطن نمى‌رسد، لا اقل به اين ظواهر عمل بكنيم.

من زايد مى‌دانم كه در خدمت آقايان كه هستم، مطلبى بگويم. من دعا مى‌كنم و بنايم هم بر اين است كه به دعا كفايت كنم. من دعا مى‌كنم كه خداوند تبارك و تعالى ما را از قيد و بند نفس اماره نجات بدهد. من عرض مى‌كنم كه خداوندا، ما گرفتار هستيم؛ گرفتار در دست خودمان هستيم؛ گرفتار به نفوس خودمان هستيم و گرفتار به نفوس خبيثه‌اى كه بر ضد اسلام و مسلمين عمل مى‌كند، ما را و همه را از اين گرفتارى نجات بده. خداوندا، تو فرمودى كه ما دعا كنيم و تو استجابت كنى؛ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً. [1] و من بايد عرض كنم كه احتمالًا حسنه اين نيست كه ما حسنه دنيا؛ مال و اموال تهيه كنيم، ما مقام تهيه كنيم. در اين آيه شريفه، خيلى نكات هست، ولى من حال گفتنش را ندارم. ولى اجمالًا اين كه «حسنه» عبارت از اين است. حتى حسنه دنيا رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً، حسنه در دنيا اين است كه انسان در هر قدمى كه بر مى‌دارد، در هر مقامى كه پيدا مى‌كند، در هر

[1] سوره بقره، آيه 201: «اى پروردگار ما! ما را، هم در دنيا خيرى بخش و هم در آخرت».