مَعَهُم». [1] و گوارا باد بر اين شهيدان، لذت انس و همجوارى‌شان با انبياى عظام و اولياى كرام و شهداى صدر اسلام! و گواراتر بر آنان باد نعمت رضايت حق كه‌ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ. [2] و اينك ما و شما مانده‌ايم كه وارث آن رسالتيم و حامل آن امانت.

عزيزانم، من شما را دوست داشته و همچون فرزندان خود مى‌دانم؛ و هميشه شما را دعا مى‌كنم و با نصيحتى مشفقانه و پدرانه از شما فرزندان خوب و باوفاى خودم مى‌خواهم كه بار امانت پدرانتان را، كه ميراث عزت و راه و رسم زندگى آنان بوده است، به خوبى بر دوش كشيد؛ و تقوا و پاكى و پاكدامنى را پيشه كنيد؛ و نظم در زندگى و تمامى مراحل آن حكمفرما سازيد؛ و با جديت به تحصيل علوم و كسب معارف و بهره‌ورى از استعدادهاى الهى خود بپردازيد؛ و هيچ گاه سلاح مبارزه با ظلم و استكبار و استضعاف را بر زمين نگذاريد؛ و دوستى با دوستان خدا و دشمنى با دشمنان خدا را شعار خود سازيد؛ و خود را از مردم پابرهنه و مستضعف و بى‌پناهى كه تمامى عزت ما رهين منت و خدمت آنان است، و شهيدان و جانبازان و اسرا و مفقودين نيز از همين قشرند، دور نسازيد. و مؤكداً از شما فرزندان شهدا مى‌خواهم كه با مادران داغديده خود به عطوفت و مهربانى رفتار كنيد كه‌

الجَنَةُ تَحتَ أَقدَامِ الامّهات. [3]

و آخرين سخنم در اينجا با شما اينكه به جمهورى اسلامى، كه ثمره خون پدرانتان است، تا پاى جان وفادار بمانيد؛ و با آمادگى خود و صدور انقلاب و ابلاغ پيام خون شهيدان، زمينه را براى قيام منجى عالم و خاتم الاوصيا و الاوليا، حضرت بقية اللَّه- روحى فداه- فراهم سازيد.

و به مسئولين محترم جمهورى اسلامى ايران، براى چندمين بار، سفارش مى‌كنم- و اين نصيحت و سفارش هميشگى است- كه قدر اين نعمتهاى بزرگ الهى را بدانند؛ و در شرايط كنونى و آينده‌هاى دور، اولويت را به اين عزيزان و كسانى بدهند كه در راه اسلام‌

[1] «اى كاش ما نيز با ايشان مى‌بوديم»

[2] بخشى از آيه 72 سوره توبه: «خشنودى و رضاى خداى تعالى بالاتر است»

[3] كنز العمّال، ج 16، ص 461: «بهشت زير گامهاى مادران است».