پيام [به خانواده شهيدان و ايثارگران و تجليل از آنها]

زمان: 8 ارديبهشت 1365/ 18 شعبان 1406

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: تجليل از فداكارى شهيدان و خانواده معظم شهدا و ايثارگران‌

مخاطب: خانواده شهيدان و ايثارگران‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

نور چشمان عزيزم، فرزندان محترم شهدا، جانبازان، اسرا و مفقودين- ايّدهم اللَّه تعالى پيام شما را شنيدم. من به شما سلام و درود مى‌فرستم، و به وجود شما مباهات و افتخار مى‌كنم. و چه افتخارى بالاتر از اينكه ما در تداوم انقلابمان ذخيره‌هاى عظيمى همچون شما عزيزان را داريم كه حضورتان در جامعه در تمامى صحنه‌هاى اسلامى و انقلابى و مردمى يادآور رشادتها و فداكاريها و اخلاص رادمردانى است كه به بركت خونهاى پاك آنان انقلاب و جمهورى اسلامى ايران بارور گرديد؛ و با شهادت و ايثار و جانبازى و اسارت آنان، از پانزدهم خرداد تا كنون، بر تارك نهضتمان نام مجد و آزادى و شرف پايدار ماند. شما، گواهان صادق و يادگاران عزمها و اراده‌هاى استوار و آهنين، نمونه ترين بندگان مخلص حقيد، كه مراتب انقياد و تعبد خويش را به درگاه اقدس حق تعالى با نثار خون و جان به اثبات رسانيدند؛ و در ميدان جهاد اكبر با نفس و جهاد اصغر با خصم، واقعيت پيروزى خون بر شمشير و غلبه اراده انسان را بر شيطان مجسم كردند؛ و سرمايه جان خويشتن را به بهاى اندك نفروختند و ملعبه زخارف زودگذر دنيا و متعلقات آن نشدند؛ و با همتى بلند به سودا و معامله‌اى برخاستند كه خدا مشترى جان آنان شد و اجر و مزدشان را بيدريغ در نزد خود قرار داد [1] و حياتشان را جاودانه ساخت، كه اين، منتها آرزوى عاشقان و مشتاقان و غايت عمل و آمال عارفان است كه «يَا لَيتَنَا كُنَّا

[1] اشاره به آيه 111 سوره توبه.