پيام [به ملت ايران در سالگرد پيروزى انقلاب (تجليل از شهدا و رزمندگان)]
زمان: 16 بهمن 1365/ 6 جمادى الثانى 1407
مكان: تهران، جماران
موضوع: تجليل از شهيدان و رزمندگان
مناسبت: سالگرد پيروزى انقلاب اسلامى (دهه مباركه فجر)
مخاطب: ملت ايران
بسم اللَّه الرحمن الرحيم
گرامى باد بر ملت بزرگ ايران، و بر پيروان شاهد بزرگ، حضرت محمد مصطفى- صلى اللَّه عليه و آله و سلم- وجود رادمردانى كه راه شهادت را برگزيدهاند و در هجرت از زندگىِ عالم ادنى و جهان سفلى به وادى ايمن و ملكوت اعلا رسيدهاند، و در جستجوى حياتْ سرچشمه را يافتهاند و سيراب و سرمست از جرعه ارْجِعِي إِلى رَبِّكِ[1] به رؤيت جمال و كشف رضايت حق نايل آمدهاند. «و كَفَى بِهِم فَخراً» [2] و چه غافلند دنياپرستان و بيخبران كه ارزش شهادت را در صحيفههاى طبيعت جستجو مىكنند و وصف آن را در سرودهها و حماسهها و شعرها مىجويند و در كشف آن از هنرِ تخيل و كتابِ تعقل مدد مىخواهند. و حاشا كه حل اين معما جز به عشق ميسر نگردد، كه بر ملت ما آسان شده است. و اينك ما شاهد آنيم كه سبكبالانِ عاشقِ شهادت بر توسَن شرف و عزت به معراج خون تاختهاند؛ و در پيشگاه عظمت حق و مقام جمع الجمع به شهود و حضور رسيدهاند؛ و بر بسيط ارضْ ثمرات رشادتها و ايثارهاى خود را نظاره مىكنند، كه از همت بلندشان جمهورى اسلامى ايران پايدار و انقلاب ما در اوج قله عزت و شرافت مشعلدار هدايت نسلهاى تشنه است؛ و قطرات خونشان سيلابى عظيم و طوفانى سهمناك را برپا كرده است و اركان كاخهاى ظلم و ستم شرق و غرب را به لرزه انداخته است، و آنان را در عزا و ماتم