دخترم! هر چند در تو به حمد اللَّه لطافت روحى يافتم كه اميد آن است كه هدايت اللَّه شامل حالت شود و با عنايت او- جلّ و علا- از چاه عميق طبيعت خلاص شوى و به صراط مستقيم انسانيت راه يابى، لكن از كيد شيطان و نفس خطرناكتر از آن غافل مباش و به خداى بزرگ پناهنده شو

انه رحيم بعباده. [1]

دخترم! اگر از مطالعه اين اوراق خداى نخواسته نتيجه حاصل نشود مگر خودنمايى و مجلس آرايى و سر توى سرها آوردن، بهتر است از مطالعه آن صرف نظر بلكه احتراز كنى كه مبادا چون من گرفتار تأسف شوى. و اگر- ان شاء اللَّه- خود را مهيّا كنى كه از مطالبى كه از كتاب و سنّت و اخبار اهل بيت عصمت و افادات اهل معرفت اخذ شده است به جان استفاده كنى و استعداد و لطافت قريحه‌اى را كه خداوند عطا فرموده به كار اندازى، بسم اللَّه! اين گوى و اين ميدان.

اميد است در اين معراج انسانى و معجون رحمانى‌ [2] دل از غير خالى كنى و با آب حيات، قلب را شستشو دهى و چهار تكبير زده، خود را از خودى برهانى تا به دوست برسى‌ وَ مَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهاجِراً إِلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ. [3] بارالها! ما را مهاجر الى اللَّه و رسوله قرار ده و به فنا برسان، و فاطى و احمد را توفيق خدمت عنايت كن و به سعادت برسان. و السلام.

2 صفر المظفر 1405- 5/ 8/ 1363

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[1] بدرستى كه او (خداوند) به بندگان خود، مهربان است‌

[2] نماز

[3] سوره نساء، آيه 100: «و هرگاه كسى از منزلش براى هجرت به سوى خدا و رسول او بيرون آيد و در سفر مرگ وى در رسد، پس اجر و ثواب او بر خداست»