سخنرانى [در جمع فقها و حقوقدانان شوراى نگهبان (حدود وظايف شوراى نگهبان)]

زمان: صبح 11 شهريور 1363/ 6 ذى الحجه 1404

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: حدود وظايف شوراى نگهبان‌

حضار: فقها و حقوقدانان شوراى نگهبان‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

مكلف بودن به آينده نگرى‌

من تذكراتى دارم كه بايد به شما آقايان عرض كنم. ما بايد آينده را در نظر بگيريم و اين گونه فكر نكنيم كه وضع فعليمان بگذرد، آينده هر چه باشد، باشد. ما مكلفيم تا علاوه بر اينكه وضع فعلى را حفظ كنيم، نگهبان آينده نظام و اسلام باشيم. ما بايد پايه گذار خوب آينده باشيم. از موضوعاتى كه بايد در فكر آينده‌اش باشيم، وضع روحانيت است، وضع درسى روحانيت است. در مورد وضع درسى آنچه پرسيدم، گفته‌اند خوب است. البته خوب داريم تا خوب، يك موقعى خوب است كه صاحب جواهر و شيخ مرتضى تربيت مى‌شود، و يك موقعى خوب است كه ماها به وجود مى‌آييم، بين اين دو خيلى فاصله است. براى اينكه افرادى مثل صاحب جواهر تربيت شود بايد دسته بسيارى مُمَحَّض بر تحصيل شوند، خود را مهيا كنند تا فقه را به صورت قديم تحصيل نمايند.

نگرانى از تشريفات در حوزه‌ها

مسأله ديگر، مسأله تشريفات حوزه‌هاى روحانيت است كه دارد زياد مى‌شود. وقتى تشريفات زياد شد، محتوا كنار مى‌رود. وقتى ساختمانها و ماشينها و دم و دستگاهها زياد شود، موجب مى‌شود بنيه فقهى اسلام صدمه ببيند، يعنى با اين بساطها نمى‌شود شيخ مرتضى و صاحب جواهر تحويل جامعه داد. اين موجب نگرانى است و واقعاً نمى‌دانم با اين وضع چه كنم. اين تشريفات اسباب آن مى‌شود كه روحانيت شكست بخورد. زندگى صاحب جواهر را با زندگى روحانيون امروز كه بسنجيم، خوب مى‌فهميم كه چه ضربه‌اى‌