خودم است، به ديگران هيچ كارى ندارم، آنها اختيارش با شما و با خود آنهاست. من ميل ندارم راديو هر وقت باز مى‌شود اسم من باشد، مدت‌هاست كه از اين جهت متنفرم، اين كار غلطى است، به اندازه متعارف نسبت به همه خوب است، زيادى‌اش مضر است، اين به ضرر مطبوعات است و مطبوعات را سبك مى‌كند. اشخاص، شخصيت‌هايشان با خودشان است، اين طور نيست كه اگر اسمشان زياد يا كم مطرح گردد، شخصيتشان زياد يا كم شود. در ايران هر كس معلوم است چه جورى است. بنا بر اين، آنچه راجع به خودم مى‌گويم اين است كه اگر قرار است عكس مرا بگذاريد، به جاى آن، عكس يك رعيت را بگذاريد و زيرش بنويسيد اين رعيت چه كار مهمى كرده است.

مسئله ديگر، عمده اين است كه تكرار نباشد. به عقيده من اين سه روزنامه با هم تفاهم كنند و مسائل را مختصرتر بنويسند، مفيدتر و كمتر بنويسند، طولانى و تكرارى نباشد.

مردم وقتى مى‌خوانند استفاده كنند، احساس كنند مطلبى است. اينكه بگويند من هر روز به كى، چى گفتم، اين تكرارى است. آخر هر روز من يك مسئله‌اى را مى‌گويم، و هى تكرار مى‌كنند كه فلانى چه گفت. اين چه فايده‌اى دارد. اما در هر گوشه كشور اگر اتفاقى افتاده باشد، اين خبر است و اخبار را براى مردم گفتن مفيد است.

طرح انتقادات سالم در مطبوعات، نه انتقامگيرى‌

مسئله ديگر راجع به انتقاد، البته روزنامه‌ها بايد مسائلى كه پيش مى‌آيد را نظر كنند، يك وقت انتقاد است؛ يعنى انتقاد سالم است، اين مفيد است. يك وقت انتقام است، نه انتقاد، اين نبايد باشد، اين با موازين جور در نمى‌آيد. انسان چون با يكى خوب نيست، در مطبوعات او را بكوبد، كار درستى نيست. اما اگر كسى خلاف كرده است، بايد او را نصيحت كرد، پرده درى نباشد، ولى انتقاد خوب است. بايد در اين امور خيلى ملاحظه بفرماييد تا مطبوعات مركزى باشد براى استفاده عموم، و اينكه مردم بفهمند بايد چه بكنند و بايد چه بشود.

بيان اخبار مفيد در مطبوعات‌

در مورد اخبار؛ اخبار روزنامه‌ها تكرارى نباشد، آخر كى با كى ملاقات كرده، اين چه‌