اتحاد داشته باشيد، وحدت. اگر كسى يك كلمه بگويد كه به اين وحدت صدمه بزند، اين معصيت كار كه هست هيچ، خائن كه هست هيچ، معصيت يك معصيتى است كه ممكن است كه يك كشورى را به هم بزند. اگر كارشكنى براى اين وحدت بشود، اين وحدتى كه الآن در بين ملت ما موجود است، بين دولت و ملت ما موجود است، اگر يك نفر خدشه بكند بر اين، بخواهد به هم بزند اين وحدت را، اين معصيت خدا را كرده است و در حضور خدا، معصيت خدا را كرده است و علاوه بر اين جنايت بر جمهورى اسلام كرده. اگر اين معنا در ذهن انسان باشد كه خدا فرموده است كه با هم باشيد، تنازع با هم نداشته باشيد، خدا فرموده است كه وحدت داشته باشيد، و ما براى خدا وحدت مى‌خواهيم داشته باشيم، اين وحدت را كسى نمى‌تواند به هم بزند، اين وحدت الهى است، اين «يد اللَّه» است. «يد اللَّه» فوق همه «أيدى‌ [1]» است، اين را كسى نمى‌تواند به هم بزند. اما اگر براى خودم هى مى‌خواهم بكشم، اگر هم مى‌گويم وحدت پيدا كنيد كه خودم به نوايى برسم، اين مال شيطان است، هيچ اثرى ندارد، يعنى اثر سوء دارد براى انسان.

ما بايد دنبال تحكيم وحدت خودمان باشيم. ملت و دولت‌مان خيال نكند كه او دولت است و آن ملت. همه مال يك كاروان هستيم كه رو به آن عالم مى‌رويم و بايد اطاعت خدا بكنيم و با هم بايد باشيم. اگر اين طور باشد، پيروزى هيچ اشكال ندارد، كه نصيبتان مى‌شود و اين پيروزى‌اى است كه خدا مى‌دهد، اين نصرتى است كه خدا مى‌دهد، او را ما با جان و دل قبول مى‌كنيم چون هديه خداست. و اگر خداى نخواسته، اين طور نباشد و ما با زور شمشير فرض كنيد و با زور تفنگ پيروز بشويم و پيروزى را از خودمان بدانيم، اين پيروزى نيست، اين شكست است، حالا شما خيال مى‌كنيد پيروزى است اما اگر پرده برداشته بشود، مى‌بينيد يك شكست بزرگ است. بايد با هم باشيد. براى اطاعت خدا كه فرموده است كه بايد با هم باشيد، وحدت بايد داشته باشيد، اختلاف نبايد داشته باشيد. ما

[1] جمع يد: دست.