شهيد شده است- يا اينكه چند نفر، يكى- دو نفر ازشان- به من گفتند كه اين وصيت هم كرده است، همين كه من مى‌روم براى شهادت، وصيت كرده و از همانهايى است كه در همين جا شهيد شده. با يك همچو ملتى كسى نمى‌تواند مقابله كند. ملتى كه اين طور است؛ آن روزى كه اعلام مى‌كنند كه مى‌خواهيم بمباران كنيم نماز جمعه را، بيايند و بيشتر بيايند، حتى آنهايى كه نمى‌آمدند براى نماز، [از] قرارى كه براى من نقل كرده‌اند، آنهايى كه براى نماز جمعه هم نمى‌آمدند هفته‌هاى ديگر، اين هفته آمده‌اند؛ اين يك همچو ملتى است. يك همچو ملتى را نمى‌تواند كسى به واسطه بمباران كردن يك جايى، به واسطه شرارتهايى كه دارد مى‌شود، اين را منصرفش كند از اينكه دارد .... ملت ما، در مقابل چى‌چى منصرف بشود. اسلام است و امانت خدا به دست ما؛ اسلامى است كه- از صدر اسلام- با زحمت و با مشقت، اين اسلام تولد پيدا كرده است و هر چه جلو رفته است باز مشقت درش بوده.

تلاش براى كسب رضاى الهى‌

پيغمبر اسلام- صلى اللَّه عليه و آله و سلم- از اوّلى كه دعوت كرده است تا آن وقتى كه در رختخوابِ رفتن از اين عالم بوده است و لقاء اللَّه بوده است، در حال جنگ بوده. حتى آن وقتى هم كه در بستر خوابيده است باز براى جنگ بسيج كرده است و آن همه مشقت‌هايى كه ايشان ديدند؛ از قريب و از غير قريب ديدند و بعد از آن هم همين طور؛ مسلمين ديده‌اند؛ ائمه ما ديده‌اند؛ امير المؤمنين ديده است. خوب! آنها براى اسلام چون بوده، به ذائقه‌شان شيرين بوده. ما بايد كوشش كنيم كه ذائقه‌مان را يك همچو ذائقه‌اى قرار بدهيم كه براى ما هر چيز شيرين باشد. رضاى به قضاى خدا، معنايش همين است كه يكوقت تسليم است، آدم تسليم مى‌شود، خوب، ما سِلْميم. يكوقت رضاست به آنچه او مى‌كند، اين ديگر فرق نمى‌كند بين اينكه آن كسى كه راضى است، فرق نمى‌كند بين اين كه از او بلا برسد يا اين كه از او نعمت برسد، همه را نعمت مى‌داند. مى‌گويد از آن است، از محبوب من است. اگر محبوب انسان همين محبوبهاى ظاهرى هم اگر چنانچه فرض كنيد