مى‌كنند كه مربوط به دولت است و سخنگوى دولت است. بايد اينها توجه به اين مسائل بكنند. و مع الأسف، درست، گردانندگان اينها نمى‌توانند چيزها را بفهمند. چطور يك مطلبى كه بر خلاف عواطف دنياست، بر خلاف اسلام است، بر خلاف عقل است، ما تأييد مى‌توانيم بكنيم؟ از يك جايى يك دسته‌اى را بر مى‌دارند مى‌روند به يك دسته ديگر، يا مين گذارى مى‌كنند در يك جايى، مين گذارى كردن در يك جا، معنايش اين است كه يك عده‌اى كه اصلًا گناهى ندارند، آنها هم از بين بروند. چطور اسلام اجازه اين را مى‌دهد؟ چطور ايران اجازه اين را مى‌دهد؟ چطور جند اللَّه اجازه اين را مى‌دهد؟

چطور دولت ايران، مجلس ايران اجازه اين را مى‌دهند؟ لكن ببينيد كه ما در چه گرفتارى هستيم، كه هر مطلبى كه واقع مى‌شود، گردن ما مى‌گذارند. ما بايد خيلى توجه بكنيم.

يعنى، شما همه آقايان پاسدار اسلام هستيد، مجلس پاسدار اسلام است، و دولت همين طور و ارتش همين طور و سپاه همين طور. براى سپاهيها جايز نيست كه وارد بشوند به دسته‌بندى، و آن طرفدار آن يكى، آن يكى طرفدار آن يكى. به شما چه ربط دارد كه در مجلس چه مى‌گذرد؟ در امر انتخابات باز هم به من اطلاع دادند كه بين سپاهيها هم باز صحبت هست. خوب! انتخابات در محل خودش دارد مى‌شود، جريانى دارد، به سپاه چه كار دارد كه آنها هم اختلاف پيدا كنند؟ براى سپاه جايز نيست اين. براى ارتش جايز نيست اين. سپاهى را از آن تعهدى كه دارد، از آن مطلبى كه به عهده اوست بازمى‌دارد و همين طور ارتش را. و ما در گفتارمان، در كردارمان كه در محضر خداى تبارك و تعالى واقع است، بايد فكر بكنيم كه اين مطلبى را كه ما امروز مى‌خواهيم بگوييم، آيا در يك محيط سربسته است كه هر چه بخواهيم بگوييم؟ يا در يك محيط سربازى است براى همه دنيا؟ وقتى مطلب اين طورى است كه ما يك كلمه‌اى كه بگوييم در همه دنيا منتشر مى‌شود، ما بايد فكر بكنيم كه اين مطلبى كه مى‌خواهيم بگوييم، اين صحبتى كه مى‌خواهيم بكنيم، آيا به صلاح كشورمان است؟ به مجرد اينكه خلاف سليقه شماست، خوب! سليقه شما اين نيست، مطلب را مى‌گوييد، با آرامش مى‌گوييد، به جورى كه دولت را، يا مجلس را يك وقت- خداى نخواسته- اسباب لكه‌دار شدن آنها نباشد،