خودشان بنشانند، به فكر اين نباشد كه به ايران مى‌توانند يك ضرب شستى وارد كنند.

ايران حكومت مردم است، حكومت مردمى ديگر نمى‌تواند بترسد از اينكه امريكا چى مى‌گويد. حكومت مستمندان است، حكومت مستضعفان است. اينها در دلشان خوف نيست به اينكه اگر چه بشود ما مقام‌مان را از دست مى‌دهيم. مقام نيست تو كار، هيچ يك از اينها به فكر اين نيستند كه ما الآن يك مقامى داريم و مقام فروشى بكنند. و هيچ كدام هم يك زندگى اشرافى ندارند كه بترسند از دستشان گرفته بشود. و چون حكومت ايمان است، خوف از شهادت هم ندارند. بنا بر اين، امريكا و امثال امريكا تصور نكنند كه با يك كلمه‌اى كه در سابق، زمان شاه و زمان رضا خان و محمد رضا خان مى‌گفتند در اينجا اطاعت مى‌شد، حالا هم آن هست. نخير، حالا آن نيست. حالا اگر يك سفيرى از شما نسبت به يك نفر از كارمندهاى ما بخواهد يك جسارتى بكند غايت امر اين است كه او را بيرونش مى‌كنند.- اگر در همين جا تربيتش نكنند-. حكومت، حكومت محرومين است، محرومين ترس ندارند از اين امور، آن حكومت اشراف بود كه تشر مى‌زديد و آنها جا مى‌خوردند. اينها حكومت توده است، توده مردم است، محرومين است، بازار است، خيابان است و كارگرانند و كشاورزان، حكومت مال اينهاست. يك همچو حكومتى، يك همچو بافتى كه در حكومت ايران است امروز، اين بافت جورى است كه خوف تويش نيست. از چى بترسند؟ بترسند شهيد مى‌شوند؟ بسيارند، بسيارى هستند كه آرزوى اين كار را مى‌كنند. بترسند مقام از آنها گرفته بشود؟ مقامى تو كار نيست تا گرفته بشود. بترسند- نمى‌دانم- پارك‌ها و نمى‌دانم دهات از آنها گرفته بشود؟ نه پاركى دارند، نه دهى دارند، اين از خاصيت حكومت محرومين است كه نه از اين ابرقدرت مى‌ترسد و نه از آن ابرقدرت مى‌ترسد و از جنگ هم نمى‌ترسند. شما خيال مى‌كنيد كه اگر در زمان سابق يك همچو جنگى پيش مى‌آمد، وضع ايران اين نحو بود كه مردم بايستند و در جبهه و پشت جبهه بايستند و اين طور توى دهنى بزنند به امريكا؟ صدام كه قابل آدم نيست، اين تو دهنى به امريكاست كه قلاده را از سر اين برداشت و اغوا كرد اين بدبخت را و او را به اين حال رساند. امروز روزى است كه مردم ما از جنگ نمى‌ترسند، براى‌