ايران را مى‌دانيم و عراق را محترم‌تر مى‌دانيم براى اينكه امير المؤمنين در عراق است، امام حسين در عراق است. ما مى‌خواهيم كه در پناه اين بقاع مطهره، مردم با آرامش زندگى كنند، نه اين طورى كه الآن هست كه نمى‌دانند كه فردا صبح به حال خودشان و اولادشان و علمايشان اينها چه خواهد آمد. و من اميدوارم كه خداى تبارك و تعالى همان طورى كه عنايت كرد به ايران و ايران را نجات داد از دست آن رژيم فاسد، به عراق هم عنايت بكند و مردم را توجه بدهد و ارتش عراق را توجه بدهد و كارمندها و كارگرها و كشاورزهاى عراق را توجه بدهد و همان طورى كه در اينجا واقع شد، اين تحول در آنجا هم واقع بشود ان شاء اللَّه. و ما امروز ملاحظه مى‌كنيم كه به واسطه بيعرضگى اين حكومت‌ها، امريكا از آن ور دنيا دارد حكومت مى‌كند به اينجاها. اينجا ما دستش را قطع كرديم كه نفس نمى‌تواند بكشد، و خليج دست ماست كه امريكا تا آمده است بجنبد ديگر نفتى براى آنها نمى‌گذاريم بماند، لكن بى‌توجهى اين حكومت‌ها اسباب اين شده است كه امريكا از آن ور دنيا دستش را دراز كرده و اينجا زمام امور اين حكومت‌ها را به دست گرفته، قدرت دست اينهاست، لكن قدرتى كه عقل اداره‌اش را ندارند، قدرت دارند، لكن اداره نمى‌توانند بكنند. ايران در اول قدرتى نداشت، هر چه قدرت بود مال شاه معدوم و بستگان امريكا بود، ارتش دست امريكايى‌ها بود و همه چيز دست آنها بود، لكن ملت ما هوشيار بود و سران اين مملكت عاقل بودند، توانستند اين مردم را توجه بدهند و بيدار كنند و كردند آن كارى كه شايسته يك ملت بود.

كشورهاى ديگر مردمش خوبند، لكن مديرى كه بتواند آنها را اداره بكند و وادار كند به اينكه نگذارند سلطه امريكا به اين طورى كه هست باقى بماند و هر روز زيادتر بشود، و همين طور سلطه شوروى. اسلحه دست شماست، لكن بايد آن كسى كه اسلحه دستش است بداند چه مى‌كند، بداند در كجا بايد به كار ببرد، شما اسلحه دست گرفتيد و به اسلام صدمه مى‌زنيد. شما مى‌دانيد كه جمهورى اسلامى مى‌خواهد اسلام باشد در اين كشور و در همه كشورها، لكن اسلحه هاتان را دست گرفتيد و بر ضد اسلام و جمهورى اسلامى عمل مى‌كنيد. اسلحه داريد، لكن نمى‌دانيد كجا عمل كنيد. شما اگر با هم متحد بشويد، همين‌