جنگى زياد، ولى طرف مقابل شما از همه دنيا به او كمك مى‌شود. وقتى اين طور شد، آن كسى كه هيچ ندارد بايد با جهات معنوى مقابله كند، با جهات صورى كه نمى‌شود.

شما خوب مى‌دانيد كه شاه سابق مجهز بود به جهاز بسيار، و امريكا بود كه ايران را پر از سلاح و مهمات كرد براى اينكه مى‌خواست ايران پايگاه آنها باشد؛ و شاه همه چيز داشت، پشتيبانى تمام ابرقدرت‌ها، لشكر منظم تا دندان مسلح، ولى مردم ايران هيچ نداشتند، از مدرسه فيضيه شروع شد و وقتى مردم ديدند كه اختلافى نيست، مجتمع شدند و با نيروى ايمان پيروز گرديدند. مردم ايران كه سلاح نداشتند، آنها با مشت گره كرده و فرياد بر دشمن پيروز شدند. اين قدر فرياد كشيدند كه دشمن تا بن دندان مسلح را شكست دادند. بعد هم خود مردم، كميته‌ها و سپاه را تشكيل دادند. امروز ايران وضعى الهى دارد. وقتى جوانان ما در جبهه‌ها آن فداكارى‌ها را مى‌كنند، يا مى‌آيند و با من صحبت مى‌كنند، از روح بزرگ و صافى آنها حسرت مى‌خورم. اين وضع هر كجا پيدا شد پيروزى را به دنبال دارد. اين مطلب هر كجا باشد، عنايات خدا را به دنبال دارد. پس از عنايت خدا، پيروزى حتمى است. خداوند ما را اصلاح كند تا بتوانيم خدمت كنيم.

امروز در مقابل شما چه درندگانى واقع شده‌اند! وقتى انسان مى‌بيند كه شهيد آقاى صدر [1] آن عالم فاضل را و همچنين همشيره ايشان‌ [2] را با چه وضعى شهيد كردند، و بعد هم با بيت مرحوم آقاى حكيم كه آن قدر خدمت كردند و با آقاى آقا يوسف حكيم‌ [3] كه وقتى انسان ايشان را مى‌ديد، به ياد قيامت مى‌افتاد، آن گونه رفتار نمودند و نود نفر از بيت مرحوم حكيم را گرفتند، شديداً متأثر شده و مى‌فهمد كه اينها چه سبع‌هايى هستند. من مى‌دانم كه مردم عراق از اين جهت منزجر هستند. آخر كدام انسانى است كه اين فشارها را ببيند و متأثر نشود.

[1] شهيد سيد محمد باقر صدر، روحانى بزرگ عراق كه به دست رژيم بعث به شهادت رسيد

[2] سيده بنت الهدى، همشيره آقاى صدر كه او نيز به دست رژيم بعث به شهادت رسيد

[3] آقاى سيد يوسف حكيم، فرزند ارشد آقاى سيد محسن حكيم (از مراجع عظام تقليد)، كه رژيم بعثى عراق بيش از ده تن از فرزندان و بستگان نزديك ايشان را به شهادت رسانيد.