نامه [به رئيس ديوان عالى كشور (عمل به قانون در مورد عفو و آزادى محكومين)]

زمان: 18 اسفند 1360/ 13 جمادى الاول 1402

مكان: تهران، جماران‌

موضوع: عمل به قانون در مورد عفو و آزادى محكومين و ديگر امور قضايى‌

مخاطب: موسوى اردبيلى، سيد عبد الكريم (رئيس ديوان عالى كشور)

[حضرت آيت اللَّه العظمى بنيانگذار جمهورى اسلامى، امام خمينى- ادام اللَّه ظله الشريف‌

پس از عرض سلام لطفاً نظر خود را در موارد زير بيان فرماييد:

1- عفو و بخشودگى محكومين و زندانيان طبق قانون اساسى فقط در صلاحيت رهبر است با وضع خاصى بايد عمل شود. بعضى از حكام شرع اظهار مى‌دارند حضرت عالى اجازه فرموده‌ايد در مواردى كه صلاح مى‌دانند عفو كنند و گاهى در پرونده‌ها هم نوشته نمى‌شود، مثلًا طبق اجازه خاص حضرت امام به اين جانب اين شخص بايد آزاد شود يا عفو شود، و اين كار موجب اخلال در قضا مى‌شود هم در دادسراها و هم در دادگاهها. مستدعى است دستور فرماييد اين اجازات خصوصى نباشد و طبق روال هميشگى عمل شود.].

بسمه تعالى‌

لازم است بر طبق قانون عمل شود و اشخاص نبايد در اين امر دخالت كنند.

روح اللَّه الموسوي الخمينى‌

[2- به جهت نظم در امور قضايى و دورى از هر گونه معرضيت تهمت و سوء ظن شوراي عالى قضايى پس از شور بخشنامه كرده كه قضات محترم شرع فقط به امر قضا و مجازاتهاى تعيين‌شده شرعى و قانونى اشتغال ورزند و تصدى در امور ديگر از قبيل وجوهات شرعيه و امور خيريه را به خود مردم و مراكز و اشخاص تعيين شده واگذار كنند و يا هيچ گونه دخالتى در امور مالى ننمايند؛ اگر مورد تأييد حضرت عالى است تأييد فرماييد.