پس از بازديد از وضع مردم جنوب، چنين نوشته بود كه در جنوب ايران در دهات اصلًا از دكتر و دارو خبرى نيست؛ آب وجود ندارد. و يك ده، اكثر مردمش كور بودند. خلاصه از كلّيه وسايل و نيازمندى‌هاى اوّليه زندگى محروم بودند. آن وقت در كنفرانس «اكافه»، [1] كه نمايندگان دول دنيا جمع شده بودند كه فكرى براى وضع اقتصاد دول بكنند- اگر بخواهند عمل بكنند- در صورتى كه اعضاى شركت‌كننده، چه از كشورهاى كوچك و چه بزرگ، همه دم از اشكالات اقتصادى خود مى‌زنند، هيئت نمايندگى ايران اظهار مى‌كند كه وضع اقتصادى ايران كمال مطلوب است و هيچ عيب و نقصى ندارد! آيا وضع اقتصادى انگلستان بد است؛ ايران خوب است؟! وضع اقتصادى هندوستان بعد از آن همه پيشرفت بد است، ايران خوب است؟! همين طور ژاپن وضع اقتصاديش بد است، ايران خوب است؟!

«ملّت مترقّى»

آقايان در كاخهاى خود نشسته‌اند مى‌گويند «ملّت مترقّى»! «ملّت مترقّى» از گرسنگى مى‌ميرد؟! امير اسلام، على- عليه السّلام- نان جو مى‌خورد. براى مهمانيى كه به افتخار اربابان خود ترتيب مى‌دهند، پانصد هزار تومان، يك ميليون تومان، يا بيشتر خرج كنند و مرتّب دم از برنامه «مترقّى» مى‌زنند! مى‌گويند كشور ما در رديف كشورهاى طراز اوّل است! مگر با رفتن چند زن به مجلس، مملكتْ مترقّى مى‌شود. مملكت با برنامه‌هاى اسرائيل درست نخواهد شد.

كشتار پانزده خرداد

اسلام براى تمام زندگى انسان، از روزى كه متولّد مى‌شود تا موقعى كه وارد در قبر شود، دستور و حكم دارد. صحبتْ نزاع با شخص نيست؛ بعد از اينكه دولت قبلى رفت، يك نفر در زندان آمد پيش من و از دولت گذشته بدگويى كرد و گفت اين دولت برنامه‌هاى «مترقّى» دارد. گفتم ما با كسى غرض شخصى نداريم؛ ما با عمل اشخاص كار

[1] «اكافه» علامت اختصارى «كميسيون اقتصادى آسيا و خاور دور» سازمان ملل متّحد است.