كند و ايمان آورد، چه بسا شود كه اين خود به آتش عشق فطرى، كه در زير خاك و خاكستر هواهاى نفسانيه خود شده، كمك و مدد كند و نور اشتياق را در اعماق قلب روشن كند، و كم كم به طلب برخيزد و به مجاهده قيام كند تا مشمول هدايت حق و دستگيرى آن ذات مقدس شود. و الحمد للّه.

فصل در فضيلت مسواك است‌

بدان كه مسواك نمودن، كه در اين حديث شريف جناب رسول اكرم، صلّى اللّه عليه و آله، وصيت به آن فرمودند، يكى از آداب مستحبه شرعيه است مطلقا، و در مواقع خاصه مؤكّد است، مثل قبل از وضو و نماز، و در وقت قرائت قرآن، و وقت سحر، و وقت برخاستن از خواب. و در اخبار شريفه سفارش بليغ و تأكيد تامّ درباره آن شده است، و از براى آن خواص و آثار بسيار ذكر شده است، و ما به ذكر بعضى از آن اين اوراق را متبرك مى‌كنيم.

كافى بإسناده عن أبي عبد اللّه، عليه السّلام، قال: في السّواك اثنتا عشرة خصلة: هو من السّنّة، و مطهرة للفم، و مجلاة للبصر، و يرضى الرّبّ، و يذهب بالبلغم، و يزيد في الحفظ، و يبيّض الأسنان، و يضاعف الحسنات، و يذهب بالحفر، و يشدّ اللّثة، و يشهّى الطّعام، و يفرح به الملائكة. [1] فرمود: «در مسواك دوازده خصلت است: از سنت رسول خداست، (چنانچه در اخبار كثيره است كه مسواك از سنن پيغمبران است) [2] و پاكيزه كننده دهان است، و روشنى چشم را زياد كند، و خداى تعالى را راضى مى‌كند، و بلغم را مى‌برد، و حافظه را زياد مى‌كند، و دندانها را سفيد مى‌نمايد، و حسنات را مضاعف مى‌كند، و بثورات و جوشهايى كه در پى دندان است زائل مى‌كند، و لثه‌ها را محكم مى‌كند، و اشتهاى به طعام [را] زياد مى‌كند، و ملائكه را خشنود و فرحناك مى‌كند.» و در حديث ديگر نيز قريب به اين مضمون وارد است. و اين بثورات و

[1] فروع كافى، ج 6، ص 495- 496، «كتاب الزىّ و التجمل»، «باب السواك»، حديث 6.

[2] خصال، ج 2، ص 449، باب 10، حديث 51.