و مقصرى و از عهده شكر نعمت و حقيقت عبادت برنيايى. پس قلبش مملو از خشيت و خوف شود، و حقّ درباره آنها فرموده است: إنّما يَخْشَى اللَّهُ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءَ [1] نور علم خشيت و حزن آورد، و صاحب آن با آنكه اقبال به شأن خود در صلاح نفس دارد، از خوف مرجع آرام نگيرد، و اصلاح خود را از خدا طلب كند، و از اشتغال به غير حق بيمناك باشد، و از اهل زمان خود گريزان باشد و بيم آن داشته باشد كه مبادا آنها او را از طريق إلى اللّه و سفر به عالم آخرت باز دارند، و دنيا و لذايذ آن را به او جلوه دهند. پس، حق تعالى چنين شخصى را تأييد فرمايد و اركان وجودش را محكم نمايد و امان به او در روز رستاخيز عنايت فرمايد. فيا ليتنا كنّا معهم فنفوز فوزا عظيما. و الحمد للّه أوّلا و آخرا، و صلّى اللّه على محمّد و آله الطاهرين.

[1] «تنها دانايان از بندگان خدا از او مى‌ترسند.» (فاطر- 28).