عرصه قم غيرت بهشت برين است‌

بلكه بهشتش يَساولى است برابر

زيبد اگر خاك قم به «عرش» كند فخر

شايد گر «لوح» را بيابد همسر

خاكى عجب خاك! آبروى خلايق‌

ملجأ بر مُسلم و پناه به كافر

گر كه شنيدندى اين قصيده «هندى»

شاعر شيراز و آن اديب سخنور

آن يك طوطى‌صفت همى‌نسرودى‌

«اى به جلالت ز آفرينش برتر»

وين يك قمرى نمط هماره نگفتى‌

«اى كه جهان از رُخ تو گشته منوّر»