ملخص برهانى كه از اين دو آيه استفاده ميشود اين است كه اسلام نزد خداوند است و آنچه در نزد خداوند است باقى است پس اسلام باقى است

برهان دوم مبتنى بر فطرت انسانى است كه مبدء قابلى دين است , به اين بيان كه , اسلام براى پرورش و شكوفايى فطرت انسانى نازل شده است و فطرت انسان امرى ثابت و تغيير ناپذير است چنانكه فطرت اصيل همه انسانها متحد است

آنچه كه در زندگى انسان محل تغيير و تحول است آداب , عادات , و رسومى است كه متعلق به طبيعت و زندگى مادى اوست اما ساختار درونى و روحى انسان كه امرى خداخواه و خدا طلب است ثابت و مشترك بين همگان است پس دينى كه براى تربيت فطرت انسان ها تنظيم ميشود ثابت و مشترك خواهد بود

البته ثبات و اشتراك منافى با چاره انديشى براى سنت هاى عصرى و تحول هاى اجتماعى و صنعتى و مانند آن نمى باشد همه انسان ها با سرمايه ثابت فطرت آفريده شده اند و اين فطرت تربيتى