غرر اوّل : در اثبات وجود حق تعالی

آن چیزی که ذاتش نه به تبع شیئی دیگر و نه به

علّت دیگر موجود است، ذات حق برین صفات است

شرح: در این بیت، که بحث «الهیات بالمعنی الاخص» آغاز میشود، مفهوم «واجب الوجود» تعریف شده است. بدیهی است هر موضوعی که در صدد اثبات یا نفی آن هستیم لازم است اوّل آن را در ذات خویش مشخّص سازیم تا چیز دیگری به نام او و به جای او مورد نفی و اثبات ما قرار نگیرد. حالت انسان هنگام نفی و یا اثبات چیزی حالت تیر انداز است که قبل از هر چیزی باید درست نشانه گیری کند و بدیهی است که اگر نشانهگیری از اوّل غلط باشد ماهرترین تیرانداز هم خطا میکند، بلکه هر چه ماهرتر باشد به خطا نزدیکتر است، و اگر صد در صد نشانهزن باشد، صد درصد خطا میکند. مقصود از «واجب الوجود» چیست؟ البته مفهوم لفظی این کلمه روشن است:

واجب الوجود یعنی آنچه وجودش ضروری است، در مقابل ممکن الوجود که فقط امکان وجود دارد.

تصوّر هر کسی درباره خدا این است که موجودی است که محال است که نباشد،