بقای شخصیت در قیامت

بحث اخیر ما یک بحث فرعی بود راجع به یکی از استدلالها. از این بحث میگذریم و وارد مسأله دیگری میشویم که مسأله مهمی است و در این زمینه من از آقای مهندس سؤالی کرده بودم ولی مثل اینکه فراموش شد و شاید لازم است توضیح بدهیم. آن مسأله مسأله بقای شخصیت در قیامت است.

چند مطلب هست که از نظر قرآن [1] مطالب مسلّمی است که بیشتر آنها را آقای مهندس در همین کتاب ذره بیانتها ذکر کردهاند و من تیترهای هرکدام را میخوانم، و یک قسمت را هم خودم در رساله عدل الهی ذکر کردهام.

دو نوع جهان

ما اگر به قرآن مراجعه کنیم میبینیم برای این زندگی که اسمش زندگی دنیاست یک مشخصات و نظام مخصوصی وجود دارد و برای آنچه که پیغمبران به ما خبر دادهاند و قرآن به ما خبر میدهد به نام زندگی آخرت، یک سلسله مشخصات دیگری وجود دارد؛ یعنی اجمالا نشان میدهد که آنجا با اینجا در عین اینکه در جهاتی با هم شرکت دارند و مثل همدیگرند اما در بسیاری جهات هم با هم تفاوت دارند. میتوانیم به این تعبیر بگوییم که نظامات حاکم بر این جهانی که اسمش دنیاست با نظامات حاکم بر آن جهانی که به ما خبر دادهاند، متفاوت است. به تعبیر دیگر دنیا یک نشئه است و آخرت نشئه دیگر. مقصود از کلمه «دو نشئه» دو نوع جهان، دو نوع زندگی و دو نوع نظام است.