محسوسات، مؤمن و معتقد نمایند. پیغمبران به اینکه مردم به وجود غیب ایمان داشته باشند اکتفا نکردهاند، پیغمبران آمدهاند که میان مردم و غیب رابطه برقرار کنند، حلقه اتّصال میان مردم و جهان غیب باشند، مردم را مؤمن به مددهای غیبی و عنایتهای خاصّ در شرایط خاصّی بنمایند. اینجاست که مسأله غیب عملًا با زندگی بشر تماس پیدا میکند.

پرده غیب

گفتم غیب یعنی نهان، پس پرده. این پرده چیست؟ چگونه پردهای است که جلو چشم ما کشیده شده که نمیتوانیم ببینیم؟ آیا واقعاً پردهای وجود دارد که باید پس برود تا ببینیم، یا اینکه این تعبیرات کنایه از حقایق دیگری است؟ اتّفاقاً همین تعبیر «پرده» در خود قرآن کریم نیز آمده است. درباره اهل قیامت میفرماید:

فَکشَفْنا عَنْک غِطائَک فَبَصَرُک الْیوْمَ حَدیدٌ [1].

امروز پرده را از جلوی تو برداشتیم، اینک دیده تو باز است و میتوانی همه چیز را ببینی.

جمله معروفی منسوب است به حضرت امیر (علیه السّلام):

لَوْ کشِفَ الْغِطاءُ مَا ازْدَدْتُ یقیناً [2].

فرضاً پرده بر افتد بر یقین من افزوده نمیشود.

مسلّما این پرده از نوع مادّه و جسم نیست؛ این پرده جز حجاب محدودیت حواسّ ما که تنها امور نسبی و محدود را درک میکند نمیباشد.