�

تفسیر سوره الرحمن (4)

اعوذ باللَّه من الشّیطان الرجیم

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. ذَواتا افْنانٍ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. فیهِما عَینانِ تَجْرِیانِ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. فیهِما مِنْ کلِّ فاکهَةٍ زَوْجانِ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. مُتَّکئینَ عَلی فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ اسْتَبْرَقٍ وَ جَنَی الْجَنَّتَینِ دانٍ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. فیهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ یطْمِثْهُنَّ انْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جانٌّ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ. کانَّهُنَّ الْیاقوتُ وَ الْمَرْجانُ. فَبِای الاءِ رَبِّکما تُکذِّبانِ [1].

چند آیهای که قبل از این آیات در جلسه پیش خواندیم راجع به اهل عذاب بود و از اینجا تا آخر سوره راجع به اهل نعیم در آخرت است. از اینجا شروع میشود که «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» برای کسانی که مقام پروردگار خود را بترسند دو جنت