و از طرف دیگر اینها آنچنان با اسلام گره خوردهاند که این گره را نمیشود باز کرد.

حال چکار میشود کرد که انسان مولوی یا حافظ یا سعدی یا نظامی و یا ناصرخسرو را بگیرد، اسلام را دور بیندازد؟ تمام تلاشها برای این هدف است. قهراً دیگر تلاش معقول صورت نمیگیرد، همه تلاشها به همین صورت نامعقولِ احمقانه است.

داستان دکتر معین و استاد معاند

مرحوم دکتر معین (خدا بیامرزدش، این اواخر عمرش مخصوصاً خوبیهایی داشت) میگفت: من در دانشگاه بودم (او خودش استاد بود) دیدم یکی از همین افراد که با اسلام خیلی مبارزه میکند، یک عده از دانشجویان را دور خودش جمع کرده و دارد برای اینها حرف میزند؛ قدم میزند و با اینها صحبت میکند. من به اینجا رسیدم که میگفت: حافظ آنجا که میگوید: «این دفتر بیمعنی در خمّ شراب اولی» مقصودش- العیاذ باللَّه- قرآن است. به او گفتم: تو چطور چنین حرفی میزنی؟ این حافظی که اینهمه در دیوان اشعار خودش از قرآن دم میزند و اصلًا حافظ که حافظ است به دلیل این است که حافظ قرآن بوده است:

و نه تنها حافظ قرآن بوده، تمام قرائات قرآن را حفظ بوده و میدانسته؛ مدرّس و مفسّر قرآن بوده است:

چنین کسی چگونه ممکن است چنین مقصودی داشته باشد؟! فکری کرد و گفت: بله حافظ آن را اول گفته بود، بعد فهمید اشتباه کرده این را گفت. (خود مرحوم دکترمعین یک مقدار روی دیوان حافظ از نظر تاریخ غزلها که چه غزلهایی مثلًا در