بنبست وجود ندارد، برای متقی کار سخت و مشکل وجود ندارد.«ذلِک امْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ الَیکمْ» باز تأکید مطلب است. آن (یعنی این دستورهایی که به شما میدهیم) فرمان خداست. معلوم است که [چون] قرآن میگوید، فرمان خداست؛ ولی این، تأکید و تذکر ثانوی مطلب است: شوخی نیست، فرمان خداست که به سوی شما فرود آمده است. دوباره تکرار میشود:«وَ مَنْ یتَّقِ اللَّهَ یکفِّرْ عَنْهُ سَیئاتِهِ وَ یعْظِمْ لَهُ اجْراً» (این دفعه عطف به ماسبق میکند) اگر تقوای الهی را پیشه کنید، تقوا آن بیتقواییها و گناهان گذشته شما را محو میکند. تقوا نه تنها نگهداری است، شستشو هم هست. تقوا شستشوی گذشته هم هست، پس تقوا پیشه کنید تا آلودگیهای گذشته شما شستشو بشود و از بین برود. هر کسی که تقوای الهی را پیشه کند خداوند از ناحیه او گناهان او را جبران میکند، این تقوای فعلی کفّاره آلودگیهای گذشته میشود «وَ یعْظِمْ لَهُ اجْراً» اجر را- یا اجری را- برای او عظیم میکند، خدای متعال اجر عظیم به او میدهد.

پاداشهای گذشته که در مورد تقوا بود، به زندگی این دنیا مربوط میشد (البته زندگی این دنیا مقدمه زندگی آخرت است، به همدیگر مربوط است): وَ مَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً. وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ ... وَ مَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یسْراً؛ اینجا بیشتر جنبه اخروی دارد: کسی که تقوای الهی داشته باشد، گناهانش شستشو میشود، وارد به پروردگار میشود در حالی که از گناهان گذشته پاک شده است. هر کسی که تقوای الهی داشته باشد خداوند اجر او را (که قدر مسلّم اجر اخروی است، شاید اجر دنیوی را هم شامل شود) عظیم میگرداند.

نحوه زندگی زن در مدت عدّه و فلسفه آن

عرض کردیم این تقواها را در لابلای مسائل مربوط به طلاق و روابط زوجیت بیان میکند، دو مرتبه سراغ همان مطلب میرود:

أسْکنوهُنَّ مِنْ حَیثُ سَکنْتُمْ مِنْ وُجْدِکمْ وَ لا تُضارّوهُنَّ لِتُضَیقوا عَلَیهِنَّ و انْ کنَّ اولاتِ حَمْلٍ فَانْفِقوا عَلَیهِنَّ حَتّی یضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَانْ ارْضَعْنَ لَکمْ فَاتوهُنَّ أُجورَهُنَّ وَ أْ تَمِروا بَینَکمْ بِمَعْروفٍ وَ انْ تَعاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ اخْری.