افراد ذلیلترین را از مدینه اخراج خواهد کرد (روح سخنش این بود: پایم به مدینه برسد پیغمبر را از مدینه بیرون خواهم کرد) دیدیم کارش به جایی رسید که بچهاش اجازه آمدن به مدینه را به او نمیداد. خیلی عجیب است! این کسی که میگفت پیغمبر را از مدینه بیرون میکنم نزدیکترین افرادش که پسرش بود به او اجازه نمیداد که وارد مدینه بشود، گفت اگر بخواهی بیاجازه وارد بشوی میکشمت. اگر پیغمبر اجازه بدهد داخل مدینه بشوی اجازه میدهم و الّا من اجازه داخل شدن به تو نمیدهم.

ترجمه آیات

اذا جاءَک الْمُنافِقونَ قالوا نَشْهَدُ انَّک لَرَسولُ اللَّهِ آنگاه که منافقان میآیند پیش تو، میگویند از دل و جان شهادت میدهیم که تو پیامبر خدا هستی. قرآن میگوید: وَ اللَّهُ یعْلَمُ انَّک لَرَسولُهُ و خدا خود میداند- یعنی این شهادت خداست، خدا خود شهادت میدهد- که تو پیامبر او هستی. اما در مقابلِ اینکه اینها شهادت میدهند که تو پیامبر خدا هستی خدا شهادت میدهد که اینها دروغ میگویند: وَ اللَّهُ یشْهَدُ انَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ خدا هم شهادت میدهد که اینها در شهادت خودشان دروغ میگویند. اتَّخَذوا ایمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدّوا عَنْ سَبیلِ اللَّهِ. قرآن یکی از نقشههای اینها را ذکر میکند، میگوید با قسمهای غلاظ و شداد خودشان مردم را میفریبند. در میان مردم افراد سادهتری هستند. بعضی از افراد با اینکه قرائن و شواهد بر یک امری دلالت میکند و خیلی خوب هم دلالت میکند، همین قدر که روبرو میشوند با یک کسی که میبینند همین جور مرتب خودش را به زمین و آسمان میزند قسم میخورد، تحت تأثیر قرار میگیرند، میگویند این قسمها میخورد. قرآن میگوید قسمها بخورند، شما چرا گول قسمهای اینها را میخورید؟! در جلسه پیش نقل کردیم داستان حاطب بن ابی بلتعه و آن زنی که حاطب وسیله او نامهای برای مردم مکه فرستاده بود، بعد پیغمبر اکرم باخبر شد و حضرت امیر را با زبیر و مقداد فرستاد که بروید نامه را از او بگیرید. این زن یک زن چربزبانی بود. اولا گفت بیایید اثاثم را نگاه کنید. نگاه کردند چیزی نبود. شروع کرد به قسم خوردن که نامه کجا بود، من یک زن بیچاره چه نامهای از کسی میبرم. زبیر و مقداد گفتند لابد نامهای نیست که این همه قسم میخورد. حضرت امیر فرمود چنین چیزی محال است، اگر نبود