�

تفسیر سوره حمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مالِک یوْمِ الدّینِ. ایاک نَعْبُدُ وَ ایاک نَسْتَعینُ. اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ. صِراطَ الَّذینَ انْعَمْتَ عَلَیهِمْ غَیرِ الْمَغْضوبِ عَلَیهِمْ وَ لَاالضّالّینَ [1].

در قرآن مکتوب، از همان آغاز که قرآن به کتابت درآمده است، در اول هر سورهای به استثنای سوره برائت «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» است؛ یعنی سوره با بسم اللَّه آغاز میشود. ولی دیرزمانی است که بین شیعه و سنی بر سر اینکه آیا این آیه جزء هر سوره است یا نه، اختلاف عظیمی وجود دارد. اهل تسنن آن را جزء هیچ سورهای نمیدانند و شروع هر سوره را با بسم اللَّه از قبیل شروع هر کار دیگر با بسم اللَّه میشمارند که بسم اللَّه جزء آن کار نیست بلکه در عمل گاهی سورهها را بدون بسم اللَّه آغاز میکنند. در نماز، حمد و یا هر سورهای را که احیاناً بخواهند بعد از حمد بخوانند بدون بسم اللَّه میخوانند.

شیعه به پیروی از ائمه اطهار علیهم السلام به شدت با این مسئله مخالفت دارند، تا آنجا