[ تفسیر سوره قمر ]

تفسیر سوره قمر (1)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

الحمد للَّهربّ العالمین ... اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم:

کذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نوحٍ فَکذَّبوا عَبْدَنا وَ قالوا مَجْنونٌ وَ ازْدُجِرَ. فَدَعا رَبَّهُ انّی مَغْلوبٌ فَانْتَصِرْ. فَفَتَحْنا ابْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ. وَفَجَّرْنَا الْارْضَ عُیوناً فَالْتَقَی الْماءُ عَلی امْرٍ قَدْ قُدِرَ. وَحَمَلْناهُ عَلی ذاتِ الْواحٍ وَ دُسُرٍ. تَجْری بِاعْینِنا جَزاءً لِمَنْ کانَ کفِرَ. وَلَقَدْ تَرَکناها ایةً فَهَلْ مِنْ مُدَّ کرٍ. فَکیفَ کانَ عَذابی وَ نُذُرِ. وَلَقَدْ یسَّرْنَا الْقُرْانَ لِلذِّکرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکرٍ [1].

سوره مبارکه قمر از سور مکیه و کوتاه قرآن است که مجموعاً پنجاه و پنج آیه است ولی پنجاه و پنج آیه کوتاه، یعنی آیاتی که در حدود نیم سطر است، گاهی کمتر و گاهی بیشتر، و اگر هم بیشتر است خیلی کم بیشتر است.