�

تفسیر سوره زخرف (4)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

الحمد للَّهرب العالمین ... اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم:

وَ لا یمْلِک الَّذینَ یدْعونَ مِنْ دونِهِ الشَّفاعَةَ الّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ یعْلَمونَ. وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیقولُنَّ اللَّهُ فَانّی یؤْفَکونَ. وَ قیلِهِ یا رَبِّ انَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ لایؤْمِنونَ. فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَ قُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یعْلَمونَ [1].

در این آیه کریمه مسئله شفاعت مطرح شده است همچنان که در بسیاری از آیات دیگر هم این مسئله مطرح شده است و از مسائل مورد توجه و عنایت قرآن مجید است چه از جنبه سلبی و چه از جنبه ایجابی؛ یعنی شفاعت در قرآن، هم نفی و سلب شده، البته نوعی از آن، و هم اثبات شده است و قهراً نوعی دیگر. قرآن کریم عنایت تامّی دارد که هردو درک بشود یعنی هر دو جزء معارف قرآن است و میخواهد که هر دو یعنی هم شفاعت منفی و مسلوب و هم شفاعت مثبت و موجَب