�

تفسیر سوره زخرف (2)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

الحمد للَّهرب العالمین ... اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم:

ادْخُلُوا الْجَنَّةَ انْتُمْ وَ ازْواجُکمْ تُحْبَرونَ. یطافُ عَلَیهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ اکوابٍ وَ فیها ما تَشْتَهیهِ الْانْفُسُ وَ تَلَذُّ الْاعْینُ وَ انْتُمْ فیها خالِدونَ. وَ تِلْک الْجَنَّةُ الَّتی اورِثْتُموها بِما کنْتُمْ تَعْمَلونَ. لَکمْ فیها فاکهَةٌ کثیرَةٌ مِنْها تَاْکلونَ. انَّ الُمجْرِمینَ فی عَذابِ جَهَنَّمَ خالِدونَ. لایفَتَّرُ عَنْهُمْ وَ هُمْ فیهِ مُبْلِسونَ. وَ ماظَلَمْناهُمْ وَلکنْ کانوا هُمُ الظّالِمینَ [1].

آیه اول که در جلسه پیش تفسیر شد، به صورت خطاب است که به کسانی که استحقاق بهشت را دارند گفته میشود شما با جفتهاتان وارد بهشت بشوید؛ البته به فرض اینکه آن جفتها (همسرها) مانند اینها باشند، یعنی استحقاقش را داشته باشند.

بنابراین یکی از نعمتهای بهشتی این خواهد بود که افرادی همسرانی داشته باشند که