12

تفسیر سوره نور (12)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم الَمْ تَرَ انَّ اللَّهَ یزْجی سَحاباً ثُمَّ یؤَلِّفُ بَینَهُ ثُمَّ یجْعَلُهُ رُکاماً فَتَرَی الْوَدْقَ یخْرُجُمِنْ خِلالِهِ وَ ینَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فیها مِنْ بَرَدٍ فَیصیبُ بِهِ مَنْ یشاءُ وَ یصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یشاءُ یکادُ سَنا بَرْقِهِ یذْهَبُ بِالْابْصارِ. یقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیلَ وَ النَّهارَ انَّ فی ذلِک لَعِبْرَةً لِاولِی الْابْصارِ [1].

این آیات، همه دنباله همان آیه مبارکه نور است و همه این آیات یک هدف را تعقیب میکند و آن هدف همین است که همه موجودات عالم در یک روشنایی به سر میبرند، روشناند به نور خدا و با یک اراده حکیمانهای تدبیر میشوند. در آیهای که در دو جلسه پیش تفسیر کردیم، یک جریان عمومی پنهان از دیدهای ظاهر را بیان فرمود که عبارت بود از تسبیح موجودات. ولی در این آیه و آیه بعد، دو پدیده ظاهر از پدیدههای جهان را برای ما بیان میکند و مخصوصاً در آخر این آیات این تعبیر هست که ما با چشم حقیقتبین و با دیده عبرت (دیده نافذ و نفوذکننده) در اینها