داستان حاج شیخ عباس قمی در وادی السلام

حال من برای این که نشان دهم که این امور خیلی هم فوقالعاده نیست، یک نمونه نزدیک از کسی که مورد اعتماد و ایمان همه شما و ماست عرض میکنم. همین مرحوم حاج شیخ عباس قمی (رضواناللَّه علیه) که مرد بسیار باتقوایی بوده [1]، این داستان را در قم بالای منبر نقل کرده بود و من آن را از دو نفر از مراجع تقلید زنده حاضر که پای منبرش بودهاند شنیدم (یکی آیت اللَّه گلپایگانی است، ایشان گفتند من خودم پای منبرش بودم). گفته بود: من در جوانی که حالم خوب بود- ولی حالا چنین نیستم- یک وقتی که حالی داشتم رفتم به زیارت وادی السلام در نجف. یک وقت احساس کردم که یک صدای مهیبی از آن دوردستها میآید، درست مثل این که شتری را بخواهند داغ کنند و این شتر نعره بکشد. ولی هرچه اطرافم را نگاه کردم شتری ندیدم اما صدای نعره، عجیب میآمد. وادیالسلام خلوت بود. در این بین متوجه شدم که در آن سر وادیالسلام چند نفر حرکت میکنند. گفتم شاید اینها دارند شتر داغ میکنند. همین طور آرام آرام راه افتادم و به طرف آنها رفتم. دیدم بله، صدا از همان جا میآید ولی وقتی که رسیدم دیدم آنجا شتری نیست، میتی را آوردهاند و میخواهند دفن کنند و این صدا صدای همین میت است و من به این شدت میشنوم و اینها نمیشنوند. من از آن سر وادیالسلام این صدا را میشنیدم، خیال میکردم شتر داغ میکنند، حالا هم آمدهام اینجا و میشنوم، ولی اینها نمیشنوند.

حال خیال نکنید هر آواز و هر صدایی که در عالم باشد همه میشنوند. آن صدا، صدای دیگری است و آن گوش هم باید گوش دیگری باشد.

داستان شیخ بهایی در تخت فولاد اصفهان

مجلسی اول (پدر مرحوم مجلسی معروف) که او هم مرد بسیار جلیلالقدر و عالم و