اماکن عمومی اجازه ورود نمی خواهد

قرآن فرمود: اگر به خانهای غیر خانه خودتان رفتید بدون اجازه وارد نشوید (خانه یعنی محل سکونت). آیا هر محل سکونتی و جایی که انسانهایی در آن هستند [همین حکم را دارد؟] اگر من میخواهم وارد یک مغازه شوم (مثلًا پارچهفروشی) اول باید پشت در بایستم و اجازه بگیرم و بعد وارد شوم؟ یا اگر کسی میخواهد داخل یک پاساژ بشود باید اجازه بگیرد و وارد شود؟ برای ورود به یک حمام، کاروانسرا یا آسیاب [باید اجازه گرفت] یا این [اجازه گرفتن] اختصاص دارد به خانههای مسکونی یعنی محل زندگی خصوصی؟ قرآن میفرماید این [حکم] مربوط به محل زندگی خصوصی است ولو محل کار خصوصی، ولی اماکن عمومی این حکم را ندارد؛ در اماکن عمومی که در برای عموم باز است، دیگر احتیاجی به اجازه گرفتن نیست.

یک مرد سادهلوحی [در نزدیکانمان] داشتیم که آدم خیلی مقدسی هم بود. او شنیده بود که نباید بدون اجازه به خانهها وارد شد. شنیدم یک وقت در مشهد میخواست وارد یکی از کاروانسراهای بزرگ شود تا از همشهریهایش خبر بگیرد، پشت در کاروانسرا ایستاد و کسی را فرستاد که اجازه هست من داخل بشوم یا نه؟

در کاروانسرایی که دری به آن بزرگی دارد و مرتب گاری و اتومبیل میآیند و میروند، دیگر جای اجازه گرفتن نیست. اینها اماکن عمومی است.

این است که قرآن میفرماید: لَیسَ عَلَیکمْ جُناحٌ انْ تَدْخُلوا بُیوتاً غَیرَ مَسْکونَةٍ بر شما باکی نیست که بدون اجازه داخل خانههایی (یعنی جاهایی) که انسانهایی در آنجا هستند و کار و کاسبی و زندگی میکنند ولی محل سکونت شخصی نیست بشوید، فیها مَتاعٌ لَکمْ که در آنجا بهرهای بر شماست، یعنی کاری دارید. البته اگر کاری ندارید، بیخود مزاحم نشوید. باز: وَ اللَّهُ یعْلَمُ ما تُبْدونَ وَ ما تَکتُمونَ خدا میداند که شما چه چیزهایی را ظاهر میکنید و چه چیزهایی را مخفی.

وجوب ستر عورت

از اینجا وارد به اصطلاح آیات نگاه و آیات پوشش میشود: قُلْ لِلْمُؤْمِنینَ یغُضّوا مِنْ