زدن به زنان- تأکید شده، درباره موضوع دیگری تأکید شده باشد: انَّ الَّذینَ یرْمونَ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنوا فِی الدُّنْیا وَ الْاخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ آنان که به زنان عفیف غافل مؤمن تهمت میزنند (زن غافل یعنی بیخبر از همه جا که در خانه خود نشسته)، در دنیا و آخرت مشمول لعنت الهی هستند و برای اینها عذاب بزرگی است یوْمَ تَشْهَدُ عَلَیهِمْ الْسِنَتُهُمْ وَ ایدیهِمْ وَ ارْجُلُهُمْ بِما کانوا یعْمَلونَ آن روزی که زبانها و دستها و پاهای آنان علیه ایشان به اعمالی که مرتکب شدهاند شهادت خواهند داد.

عالَم آخرت عالَم زنده است

این یک منطقی است در قرآن که اینجا جای آن نیست که درباره آن مفصّل صحبت کنم. قرآن در کمال صراحت میگوید عالم آخرت عالم زنده است. همه چیز عالم آخرت زنده است و در آن دنیا هر چیزی و هر عضوی بر هر عملی که مرتکب شده است گواهی میدهد: دست گواهی میدهد من چه کردم، پا گواهی میدهد من چه کردم، چشم و گوش هریک گواهی میدهند من چه کردم، پوست بدن (حدیث است که کنایه از عورت است) گواهی میدهد من چه کردم؛ حتی به زبان مُهر میزنند: ای زبان! تو ساکت باش، بگذار خود اعضا و جوارح حرف بزنند؛ زبان هم [فقط] به گناهانی که خودش مرتکب شده است گواهی میدهد. قرآن میفرماید: در روزی که زبانهای این افراد (چون گناه اینها گناه زبان بوده) و دستها و پاهایشان علیه ایشان به همان اعمالی که مرتکب شدهاند گواهی بدهند. یوْمَئِذٍ یوَفّیهِمُ اللَّهُ دینَهُمُ الْحَقَ در چنین روزی است که خدا آن جزای حقی را که باید به اینها برسد، به طور کامل به آنها میدهد.

زن از نظر عفت، ناموس مرد است

مقصود این است: اگر زنی- العیاذ باللَّه- دامن آلوده از آب دربیاید، شرافت مرد لکهدار میشود ولی خودتان میدانید که اگر مردی آلوده شود به شرافت زن آنقدرها صدمه نمیزند، بلکه [اصلًا] صدمه نمیزند. این خود یک رمز روانی خاصی دارد.

من در یک سلسله مقالاتی که چند سال پیش در یکی از مجلات زنانه راجع به