�

تفسیر سوره نور (3)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

انَّ الَّذینَ یحِبّونَ انْ تَشیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذینَ امَنوا لَهُمْ عَذابٌ الیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْاخِرَةِ وَ اللَّهُ یعْلَمُ وَ انْتُمْ لاتَعْلَمونَ. وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ انَّ اللَّهَ رَؤُفٌ رَحیمٌ. یا ایهَا الَّذینَ امَنوا لاتَتَّبِعوا خُطُواتِ الشَّیطانِ وَ مَنْ یتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّیطانِ فَانَّهُ یأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکرِ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیکمْ وَ رَحْمَتُهُ ما زَکی مِنْکمْ مِنْ احَدٍ ابَداً وَ لکنَّ اللَّهَ یزَکی مَنْ یشاءُ وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ [1].

در جلسه قبل گفتیم که قرآن کریم تکیه فراوانی روی این مطلب دارد که جوّ جامعه اسلامی جوّ تهمت و بهتان و افترا و بدگویی نباشد. مردم مسلمان هر وقت چیزی در مورد برادران و خواهران مسلمان خود شنیدند، مادام که به سرحد یقین قطعی- نه ظنّ و گمان- نرسیدهاند که جای شک و شبهه نباشد و یا بینه شرعی اقامه نشده است، وظیفهشان این است که آنچه میشنوند به اصطلاح معروف «از این گوش