ندارد انسان به دنبال یک چیز برود، بعد چیز دیگری که دنبالش نبوده به او بدهند.

خدا را که نمیشود گول زد. بله مردم که ظاهر را میبینند میگویند این کار کار خیر بود و حال آنکه بدیهی است آدمی که دنبال منفعتش رفته به کار خیر مربوط نیست.

کار خیر آنوقت کار خیر است که انسان عمل خیر را به خاطر خیر بودنش انجام بدهد. یکی یک کار خیر انجام میدهد بعد عکسش را در روزنامهها چاپ کنند تا مردم به او اعتماد پیدا کنند، وقتی اعتماد پیدا کردند در کارها بیایند به او مراجعه کنند، مثل همینهایی که میبینیم در روزنامهها عکسهایشان را چاپ میکنند. کار خیر که این حرفها را ندارد.

بهلول و ساختن مسجد

داستان معروفی هست که بهلول که مرد عاقلی بود ولی خودش را به دیوانگی زده بود و به همان عالم دیوانگی سر به سر بزرگان و اکابر میگذاشت و شوخی شوخی حقایق را به آنها میگفت (میگویند قوم و خویش و پسرعموی هارون هم بود) میرفت و به هارون به همان عالم دیوانگیاش حرفهایی را که هیچ عاقلی جرأت نمیکرد بگوید میزد. یک وقتی از جایی میگذشت، دید که دارند مسجدی میسازند. رفت به آن بانیان مسجد گفت که چکار میکنید؟ گفتند: مسجد میسازیم.

گفت: مسجد برای چه میسازید؟ گفتند: مسجد را برای خدا میسازیم. محرمانه رفت دستور داد تابلویی را روی سنگی درست کردند به نام مسجد بهلول. همین که این سنگ را درست کردند یک شب نصف شب- که کسی نفهمید- رفت آن را در سردر مسجد زد، یک تابلوی خیلی بزرگی: مسجد بهلول. فردا صبح مردم آمدند نگاه کردند دیدند در سردر این مسجد تازهساز نوشته مسجد بهلول. خود صاحب کارها آمدند و دیدند. ناراحت و عصبانی شدند، زدند تابلو را کندند و ریختند دور.

بهلول را گیر آوردند، کتکش زدند و گفتند: این چه کاری بود که کردی؟ چرا نوشتی مسجد بهلول؟ گفت: چه عیبی داشت؟ گفتند: این همه پول ما خرج کردیم که مسجد به نام تو باشد؟! گفت: برای کی خرج کردید؟ برای خدا خرج کردید یا برای مردم؟

اگر برای خدا خرج کردید که خدا اشتباه نمیکند. اگر من نوشتم «مسجد بهلول» آیا خدا در حسنات من مینویسد؟ خدا در حسنات شما مینویسد. و اما اگر برای مردم کردید پس چرا میگویید که ما برای خدا کردیم. پس بر خودتان مطلب را مشتبه نکنید.