�

تفسیر سوره انفال (9)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

وَ لَوْ تَری اذْ یتَوَفَّی الَّذینَ کفَرُوا الْمَلائِکةُ یضْرِبونَ وُجوهَهُمْ وَ ادْبارَهُمْ وَ ذوقوا عَذابَ الْحَریقِ. ذلِک بِما قَدَّمَتْ ایدیکمْ وَ انَّ اللَّهَ لَیسَ بِظَلّامٍ لِلْعَبیدِ.

کدَأْبِ الِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کفَروا بِایاتِ اللَّهِ فَاخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِمْ انَّ اللَّهَ قَوِی شَدیدُ الْعِقابِ. ذلِک بِانَّ اللَّهَ لَمْ یک مُغَیراً نِعْمَةً انْعَمَها عَلی قَوْمٍ حَتّی یغَیروا ما بِانْفُسِهِمْ وَ انَّ اللَّهَ سَمیعٌ عَلیمٌ. کدَأْبِ الِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کذَّبوا بِایاتِ رَبِّهِمْ فَاهْلَکناهُمْ بِذُنوبِهِمْ وَ اغْرَقْنا الَ فِرْعَوْنَ وَ کلٌّ کانوا ظالِمینَ [1].

آیه اوّلی که تلاوت شد، حالت بسیار ناهنجار و دردناکی را که کافران در حین قبض روح دارند بیان میکند. مکرر گفتهایم که روح کفر عبارت است از عناد ورزیدن در مقابل حقیقت. روایتی هست در کافی از امام باقر علیه السلام که مضمون آن این است: کلُّ ما