�

تفسیر سوره بقره (2)

اعوذ باللَّه من الشیطان الرجیم

وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یقولُ امَنّا بِاللَّهِ وَ بِالْیوْمِ الْاخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنینَ. یخادِعونَ اللَّهَ وَ الَّذینَ امَنوا وَ ما یخْدَعونَ الّا انْفُسَهُمْ وَ مایشْعُرونَ. فی قُلوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ الیمٌ بِما کانوا یکذِبونَ. وَ اذا قیلَ لَهُمْ لاتُفْسِدوا فِی الْارْضِ قالوا انَّما نَحْنُ مُصْلِحونَ. الا انَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدونَ وَ لکنْ لایشْعُرونَ. وَ اذا قیلَ لَهُمْ امِنوا کما امَنَ النّاسُ قالوا انُؤْمِنُ کما امَنَ السُّفَهاءُ الا انَّهُمْ هُمُ السُّفَهاءُ وَ لکنْ لایعْلَمونَ. وَ اذا لَقُوا الَّذینَ امَنوا قالوا امَنّا وَ اذا خَلَوْا الی شَیاطینِهِمْ قالوا انّا مَعَکمْ انَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ. اللَّهُ یسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَ یمُدُّهُمْ فی طُغْیانِهِمْ یعْمَهونَ. اولئِک الَّذینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدی فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ وَ ما کانوا مُهْتَدینَ [1].

وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یقولُ امَنّا بِاللَّهِ وَ بِالْیوْمِ الْاخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنینَ. از آنجا که خطر نفاق بیش از کفر است، در اینجا قرآن مجید درباره کفر بیش از دو آیه بحث نکرده ولی درباره نفاق چندین آیه بحث میکند؛ و اصولًا شاید در سیزده سوره قرآن به