[ تفسیر سوره بقره ]
تفسیر سوره بقره (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
الم. ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ. الَّذینَ یؤْمِنونَ بِالْغَیبِ وَ یقیمونَ الصَّلوةَ وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ ینْفِقونَ. وَ الَّذینَ یؤْمِنونَ بِما انْزِلَ الَیک وَ ما انْزِلَ مِنْ قَبْلِک وَ بِالْاخِرَةِ هُمْ یوقِنونَ. اولئِک عَلی هُدی مِنْ رَبِّهِمْ وَ اولئِک هُمُ الْمُفْلِحونَ. انَّ الَّذینَ کفَروا سَواءٌ عَلَیهِمْ ءَ انْذَرْتَهُمْ امْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لایؤْمِنونَ.
خَتَمَ اللَّهُ عَلی قُلوبِهِمْ وَ عَلی سَمْعِهِمْ وَ عَلی ابْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیم [1].
وجه تسمیه سوره
این سوره را که طویلترین سوره است و در حدود دو جزء و نیم از قرآن را تشکیل میدهد «بقره» مینامند به خاطر اینکه داستان بقره بنیاسرائیل در این سوره آمده است.