خودش از خصلتهای انسانی چیزی سراغ داشته باشد دلیل ندارد که بگوید در هیچ کس دیگر وجود ندارد. وقتی که میبیند در خودش هیچ جنبهای از خوبی وجود ندارد میگوید پس در دیگران هم وجود ندارد.

سؤال: اگر جامعه بشری در مسیر خودش به تکامل میرسد پس نیاز به مهدی علیه السلام برای چیست؟

جواب: اشتباهی است که در جامعه ما رخ داده و آن این است که اغلب تصور میکنند که ظهور حضرت حجّت صرفاً ماهیت انفجاری دارد. این تصور بر اساس یک بدبینی خاص است، یعنی آنها هم در میان اخبار و روایات آن جنبههای بدبینیاش را نگاه کرده و اینطور فکر کردهاند که وقتی بشریت به آخرین حد ظلمت میرسد که از اهل حق و حقیقت هیچ خبر و اثری نیست یکمرتبه منفجر میشود و منجر به ظهور حضرت حجّت میگردد. در حالی که اینطور نیست، بلکه ایشان آخرین حلقه مبارزات انسان است و من شواهد این مطلب را از آیات قرآن و روایات [در کتاب قیام و انقلاب مهدی علیه السلام] آوردهام. بنابراین ایشان نه به عنوان اینکه چون دیگر انسان کاری نمیکند، به عنوان یک مافوق انسان بهجای او عمل میکنند، بلکه به عنوان کمک انسان این کار را میکنند.

سؤال: شما گفتید اینکه گفتهاند: علم میتواند همه دردهای انسان را علاج کند، در مورد آنچه مربوط به رابطه انسان با طبیعت است درست است ولی در مورد آنچه که مربوط به رابطه انسان با انسان است صحیح نیست؛ به نظر شما آیا مردم استعمارزده به آن حد از علم رسیدهاند و باز هم نمیتوانند خود را نجات دهند؟

جواب: مقصود ایشان این است که گناه استعمارزده هم جهل اوست، بنابراین علم میتواند چاره بکند. من متوجه این نکته بودم. این مطلب نظر من را تأیید میکند.

بحث من درباره این بود که آیا علم ماهیت انسان را عوض میکند یا نه؟

معنای اینکه علم ماهیت انسان را عوض میکند، در این مورد این است که علم ماهیت استعمارگر را عوض میکند و مانع استعمارگری او میشود. معنی حرف شما این است که استعمارزده هم عالم نیست. او باید عالم بشود و از علم به عنوان یک ابزار برای هدفهای خودش استفاده بکند. استعمارگر هم چون عالم است از علم به