کار از دیدگاه بزرگان

در مجله «بهداشت روانی» خواندم که پاستور دانشمند معروف گفته است:

بهداشت روانی انسان در لابراتوار و کتابخانه است.

مقصودش این است که بهداشت روانی انسان به کار بستگی دارد و انسان بیکار، خود به خود بیمار میشود. من اینجا نوشتهام که اختصاص به لابراتوار و کتابخانه ندارد، کلیه کارهایی که میتواند انسان را عمیقاً جذب کند و فکر را بسازد خوب هستند.

در همان مجله از ولتر نقل کرده بود که میگفته است:

هر وقت احساس میکنم که درد و رنج بیماری میخواهد مرا از پای درآورد، به کار پناه میبرم. کار بهترین درمان دردهای درونی من است.

در همان کتاب اخلاق ساموئل اسمایلز یادم است که نوشته بود:

بعد از دیانت، مدرسهای برای تربیت انسان بهتر از مدرسه کار ساخته نشده است.

و از بنیامین فرانکلین نقل کرده بود که:

عروس زندگی «کار» نام دارد. اگر شما بخواهید داماد این عروس بشوید (یعنی شوهر این عروس بشوید) فرزند شما «سعادت» نام خواهد داشت.

پاسکال گفته است:

مصدر کلیه مفاسد فکری و اخلاقی، بیکاری است. هر کشوری که بخواهد این عیب بزرگ اجتماعی را رفع کند، باید مردم را به کار وا دارد تا آن