نمیتوان استناد به مبارزه اسلام با ذوق نمود. اسلام مخالفتی با جمال و زیبایی ندارد، و با این حس نه تنها مبارزه نکرده بلکه در یک قسمتهایی این حس را تأیید هم کرده است. در کافی بابی داریم تحت عنوان «الزّی و التجمّل» که «تجمل» همان خود را زیبا کردن است. حدیثی داریم که: انَّ اللَّهَ جَمیلٌ وَ یحِبُّ الْجَمالَ [1] خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد. و از همه بالاتر خود زیبایی بیان است که در اسلام در حد اعلایی به آن توجه شده است. اسلام خود، اعجازش- یا لااقل یکی از موارد اعجازش- زیبایی کلام قرآن است.

در مسائل دیگر ذکر شد که جای شک نیست که اسلام توجه زیادی به آن جنبهها دارد. تنها مسئلهای که جای شک داشت همین حس زیبایی و هنردوستی بود که در جلسه آینده روی آن بیشتر بحث میکنیم.