چنین نظر وسیعی داشته باشیم، از حق خودمان هم باید دفاع کنیم. حالا یک وقت در جامعهای مثل جامعه مسیحی یا جامعه مسلمان که از این افکار مسیحی پیروی میکند و از حقوق خودشان دفاع نمیکنند، میآیند اخلاقی را تأسیس میکنند براساس دفاع از خود و فقط همین یک جنبه را در نظر میگیرند. ابتدا خوب طرفدار پیدا میکند، و شخص مادام که در دنیا ظالم و مظلوم باشد طرفدار چنین مکتبی است. اما وقتی که خودش میخواهد دنیا را اداره کند، دیگر ضدش- و به قول آنها آنتی تزی- در مقابل نیست و در نتیجه این هم دیگر کمیتش لنگ است. باور نکنید که بشود در دنیا برای مفاهیم اخلاقی، برای همین حرفهایی که امروز میزنند، برای عدالت، حق، صلح، انسانیت، راستی و درستی، مبنا و منطق و پشتوانه و اعتباری جز خداشناسی پیدا کرد.

یک دلیل بر اینکه خداشناسی و ایمان و معنویت از دنیا نخواهد رفت همین است که بشر احتیاج به اخلاق دارد. در دوره علم که دیگر با تقلید و تلقین نمیشود فضایل اخلاقی درست کرد، باید با منطق و ریشهدار درست کرد. دنیا و جامعه بشریت یا باید باشد و یا باید نباشد. اگر نیست و نابود میشود که هیچ، ولی اگر جامعه بشریت باقی بماند اخلاق میخواهد و اخلاق همه جانبه میخواهد نه اخلاق کمونیستی، اخلاقی که بتواند همه جوانب را رعایت کند، اخلاقی که مبنا و پایه و اساس داشته باشد و این جز با دین و معنویت امکان ندارد.

الَمْ تَرَ کیفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کلِمَةً طَیبَةً کشَجَرَةٍ طَیبَةٍ اصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ. تُؤْتی اکلَها کلَّ حینٍ بِاذْنِ رَبِّها وَ یضْرِبُ اللَّهُ الْامْثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَذَکرونَ..

ببین چگونه خدا مثل میزند: سخن حق، سخن پاک، سخن ریشهدار مَثَلش مَثَل درخت استواری است که ریشهاش در اعماق زمین فرو رفته، شاخه هایش سر به آسمانها کشیده است، همیشه میوه میدهد، مال یک فصل نیست و «همیشه بهار» است. بعد میفرماید: وَ یضْرِبُ اللَّهُ الْامْثالَ لِلنّاسِ خدا مثالی ذکر میکند و این مثال