الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ [1].

شبیه این تعبیر را درباره قرآن دارد، میفرماید:

وَ اعْلَموا انَّ هذَا الْقُر انَ هُوَ النّاصِحُ الَّذی لایغِشُّ وَ الْهادِی الَّذی لایضِلُّ وَ الْمُحَدِّثُ الَّذی لایکذِبُ، وَ ما جالَسَ هذَا الْقُر انَ احَدٌ الّا قامَ عَنْهُ بِزِیادَةٍ اوْ نُقْصانٍ: زِیادَةٍ فی هُدی اوْ نُقْصانٍ مِنْ عَمی..

[و بدانید که این قرآن پنددهندهای است که خیانت نمیکند و راهنمایی است که گمراه نمینماید و سخنگویی است که دروغ نمیگوید، و کسی با این قرآن ننشست مگر آنکه چون از پیش آن برخاست هدایت و رستگاری او افزایش یافت یا کوری و گمراهی او کم گردید.].

تا آنجا که میفرماید:

فَکونوا مِنْ حَرَسَتِهِ وَ اتْباعِهِ وَ اسْتَدِلّوهُ عَلی رَبِّکمْ وَ اسْتَنْصِحوهُ عَلی انْفُسِکمْ [2].

[پس شما از نگهبانان و پیروان آن بوده و آن را راهنما به سوی پروردگارتان قرار دهید و از آن اندرز بگیرید.]