مقدس که قلب نامیده میشود و هسته مرکزی وجود انسان است و ظرفیت انسانی اوست و کانون کشش او به سوی لایتناهی است، بنشیند و بالطبع مانع پرواز انسان به سوی کمال لایتناهی گردد.

اینکه در قرآن کریم وارد شده: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَینِ فی جَوْفِهِ [1] یعنی خداوند در اندرون کسی دو دل قرار نداده، به منظور این نیست که مردم یا باید به خدا علاقه داشته باشند یا به غیر خدا از زن و فرزند و مال و غیره؛ مقصود این است که مردم باید یک هدف اعلی و منتهای آرزو داشته باشند. دو چیزی که با هم جمع نمیشود این است که منتهای آرزو خدا باشد یا مادیات دنیوی، و الّا صِرف علاقه به چند چیز در آنِ واحد خیلی واضح است که میسر است.