دو نمونه تاریخی

آقای دکتر صاحب الزمانی کتابی نوشته است به نام دیباچهای بر رهبری که البته از نظر مذهب شیعه انتقادهایی مخصوصاً در قسمتهای اول دارد، ولی کتابی است که در موضوع خودش بسیار خوب است، مخصوصاً در مسائل مربوط به اسلام و ایران که در اواخر کار کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران این کتاب به دستم رسید و مطالعه کردم و در قسمتهای اخیر کتاب خدمات متقابل توانستم از آن استفاده کنم.

تعبیری در این کتاب دارد، میگوید: بعضیها دچار گزافه گویی و بیماری تک سبب بینی هستند، یعنی همیشه توجهشان به یک سبب است، در صورتی که اجتماع را با یک علة العلل اجتماعی نمیتوان شناخت. بعد ایشان همین عامل جنسی را طرح میکند، میگوید در بسیاری از حوادث تاریخی، این عامل تأثیر داشته است از جمله در فتح ایران به دست اعراب.

مقصودش این است که دو جریان تاریخی در داخل ایران پیش آمد که صد درصد جنبه جنسی داشت و همانها تأثیر فراوانی در انحطاط ایران و شکست ایرانیها داشت. یکی همان داستان معروف خسرو پرویز و نعمان بن منذر است، که ما قبلًا در ناسخ التواریخ و ... خوانده بودیم.

حکومتی عربی در حیره که مرکزش نزدیک کوفه فعلی بود، در قسمتی از عراق فعلی که مجاور با ایران قدیم بود وجود داشت. البته مدائن که الآن جزو عراق است، آن وقت جزو ایران بود. ولی این قسمتهای نجف و کربلا و یک قسمتهای دیگر، مملکت کوچکی بود به نام «حیره». مملکتی بود عربی و تحت الحمایه ایران و در واقع سپری بود که ایرانیها درست کرده بودند برای اینکه به این وسیله با اعراب بادیه نشین مبارزه کنند. میگفتند آهن را با آهن باید جواب داد. آنها به یک معنا مرزدار ایران از ناحیه اعراب بدوی بودند.

اختلافی بین نعمان بن منذر و ظاهراً پسرعمویش زید بن عدی رخ میدهد و شاید ظلمی، اجحافی به زید بن عدی میشود. زید به دربار خسرو پرویز میآید و مدتها آنجا ملتجی میشود ولی نتیجه نمیگیرد تا اینکه جریانی پیش میآید.

در ناسخ التواریخ مینویسد که جدّ نعمان (منذر ماء السماء) یک پیشکشی برای