هدفشان خراب کردن دین است اصلاح میکنند. در اینکه احتیاج به اصلاح و مصلح هست، بحثی نیست ولی تفاوت در این جهت است که در زمان شرایع سابق، مردم این مقدار قابلیت و استعداد را نداشتهاند که افرادی از میان آنها بتوانند جلو تحریفات را بگیرند و با تحریفات مبارزه کنند؛ باید پیغمبری با مأموریت الهی میآمد و این کار را انجام میداد. از مختصات دوره خاتمیت، قوّه اصلاح و وجود مصلحین است که میتوانند اصلاح کنند، علاوه بر اینکه مطابق عقیده ما شیعیان یک ذخیره اصلاحی هم وجود دارد که حضرت حجة بن الحسن است و او هم احتیاجی نیست که به عنوان پیغمبر اصلاح کند بلکه به عنوان امام اصلاح میکند.

امام یعنی کسی که تعلیمات و حقایق اسلامی را از طریق وراثت، خوب میداند؛ یعنی پیغمبر آنچه را میدانسته است به امیرالمؤمنین گفته است، خالص اسلام در دست حضرت امیر بوده و بعد از او به دست ائمه ما رسیده است. احتیاجی به وحی جدید نیست، امام همان چیزی را که از طریق وحی به پیغمبر رسیده است بیان میکند.

خرافه ای در مسئله احیای دین

اینجا مطلبی هست که باید عرض بکنم. یکی از مسائلی که در اطراف آن، خرافه به وجود آمده است خود مسئله احیای دین است. من یک وقتی در انجمن ماهانه دینی یک سخنرانی کردم تحت عنوان «احیای فکر دینی». آنجا گفتم برای دین مانند هر حقیقت دیگر عوارضی پیدا میشود. در همین شبهای اول سخنرانی در اینجا عرض کردم دین مانند آبی است که در سرچشمه صاف است، بعد که در بستر قرار میگیرد آلودگی پیدا میکند و باید این آلودگیها را پاک کرد. ولی متأسفانه در همین زمینه، افکار کج و معوجی پیدا شده است. خوشبختانه از خصوصیات دین خاتم است که مقیاسی در دست ما هست که اینها را بفهمیم و تشخیص بدهیم.

راجع به مسئله تجدید و احیای دین از همان قرن دوم و سوم هجری در میان مسلمین (البته اول در اهل تسنن و بعد در شیعیان) فکری پیدا شده است که چون در طول زمان برای دین بدعت پیدا میشود و دین شکل کهنگی و اندراس پیدا میکند احتیاج به یک اصلاح و تجدید دارد، مانند اتومبیل که سرویس میشود یا خانه که سالی یک مرتبه تکانده میشود و مثلًا رنگش را عوض میکنند. این خاصیت زمان