زمین پیدا شده سبب شده است که این اقیانوسهای بزرگی که در دنیا وجود دارد، بین ما و آمریکا فاصله شوند. نه دریاها به یک حالت باقی میمانند، نه خشکیها و نه منطقهها. واقعاً تهران کنونی با تهران پنجاه سال پیش از لحاظ گرما و سرما یکنواخت نیست. سرمایی که سابقاً در تهران بود، حالا دیگر نیست وای بسا اینجا تبدیل به یک منطقه گرمسیر بشود، وای بسا یک منطقه گرمسیر تبدیل به یک منطقه سردسیر گردد.

همه چیز در این دنیا پیر میشود. این ذرات کوچکی که به نام اتم کشف کردهاند، هم تولد دارند، هم جوانی و هم پیری؛ یعنی ثابت شده است که اینها از خودشان تشعشعاتی دارند تا کم کم نابود بشوند، بعد دوباره اتمهایی در دنیا به وجود میآید.

هیچ جسمی در این دنیا ثابت و پایدار نیست. ممکن است مدتش با هم فرق کند ولی ابدیت ندارد. وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِک الْخُلْدَ أَفَانْ مِتَّ فَهُمُ الْخالِدونَ [1]. قرآن میگوید ما برای هیچ بشری قبل از تو ابدیت قرار ندادیم، هیچ بشری الی الابد زنده نیست، بالاخره میمیرد: کلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ [2]. حالا [ممکن است] یک کسی بیشتر عمر کند یک کسی کمتر، بالاخره میمیرد. در این آیه اگر نفس را به معنای ذات بگیریم، یعنی تمام اشیاء هم باید بمیرند.

ثبات روح انسان

ولی آیا این حرف درست است که همه چیز دائماً در تغییر است؟ نه. ممکن است چیزی در دنیا باشد که متغیر به آن معنایی که اجسام تغییر میکنند نباشد، ثابت بماند. یکی از آنها روح بشر است. بشر جسمش پیر میشود و رو به فنا میرود و تغییر میکند ولی روحش اینطور نیست.

از نظر علمی ثابت شده است که بدن انسان مجموعهای است از حیوانات ذره بینی کوچک به نام سلول. سلولها بر دو قسماند: سلولهای عصبی و سلولهای غیرعصبی. اینکه سلولهای غیرعصبی نو و کهنه میشوند، قدیمیها قبول داشتهاند و امروز هم ثابت است. در مورد سلولهای عصبی میگویند خود سلول نمیمیرد ولی